Saatlerdir ekrana bakıyorum bi o sayfayı açıyorum bi bu sayfayı açıyorum altı üstü 2 sayfa arasında gidip geliyorum ve bundan zerre zevk almadığımı farkediyorum
Şu ekrana bakıp yapabilcek hiç bişeyimin olmadığını farketmek hepten canımı sıkıyor.Akşamüzeri işten eve döndükten sonra yaklaşık hatta yaklaşık değil tam olarak bir saat onbeş dakika kadar dokuz yaşındaki kuzenime canının sıkıntısını nasıl giderebileceğini anlattım ama bi arpa boyu yol gidemedim.Ya şimdiki çocuklar çok doyumsuz ya da biz gerçekten zamanında çok itaatkardık.Önüne resim yapmak,kitap okumak,
günlük tutmak gibi basit alternatiflerden başlayıp enteresan bir kaç tanesiyle devam ettiğim halde çözüme ulaşamadım.Sonuç AMA BANA HALA CANIMIN SIKINTISINI GİDERİCEK BİŞİ BULAMADIN oldu.ne yapayım yani takla falan mı atayım.
Ya biz eskiden böyle değildik ya.En azından kendi adıma ben böyle değildim.Dikkat çekmeye çalışan bi çocuk hiç olmadım.Cool takıldım hep.Etrafımda dönenler pek umrumda olmadı.Şimdiki çocuklar böyle değiller dünya onların etrafında dönsün istiyolar ki gerçekten asap bozucu.
Günlük tutmaktan,kitap okumaktan,resim yapmaktan,müzik dinlemekten,tv izlemekten,pc başında vakit geçirmekten başka ne seçeneğin var senin çocuk.Bi otur ya bi sus hatta ve sahip olduğun bütün bu nimetlere şükret çünkü dışarda dünya çok eğlenceli değil.Hatta son derece asap bozucu.Bi kere insanlar son derece iğrençler,yalakalar,iş bilmezler ve canını sıkarlar öyle böyle değil.Keşke 9 yaşında olsam.Keşke olsam yani.
