fırtına

   hayatımın bir noktasında çakıldım kaldım.belirsizliklerle dolu dört bi yanım.neye güveneceğimi şaşırdım.ne istediğimi bile bilmiyorum.döktüğüm tonlarca gözyaşı ne için onu da bilmiyorum aslına kalırsa.onunla hiç yaşamayacağımız geleceğime mi ağlıyorum yoksa onun hala bazı şeylerde saçma şeyler cevaplar vermesine mi,bişi yapmayıp öyle geminin su almasını izlemesine mi bilmiyorum.üç sene dile kolay.koskoca üç sene geçirmişiz birlikte.elimizden hiç pahasına basıp gidiyor senelerimiz çünkü hiç bişi yapmıyor.bunca mücadele ne için veriliyor bilmiyorum.neden daha cesaretli olamadığına da üzülüyorum aslına kalırsa.her işte bir hayır vardır dedikleri böyle bişi mi aslında bilmiyorum ki.artık ne savaşacak gücüm var ne keyfim kaldı ne bilmem ne.hayallerim acıyor.düşündüm de bunca mücadeleyi keşke zamanında vermiş olsaydım da en azından uğruna senelerce gözyaşı döktüğüm,uğruna delicesine kalp çarpıntıları yaşadığım adam şu an yanımda olsaydı.bitiyoruz ve sen bunu görmüyorsun.belki de üzülmüyorsun belki de işine geliyor ne bileyim.zaten evlenmekle alakalı sorunların vardı belki böylesi hoşuna bile gidiyor bilemiyorum artık.başta da dedim ya artık kime neden güveneceğimi bile bilmiyorum.dipteyim.gerçekten dibi buldum.hayatımın hiç bir karesinde o evlenirken bile dibi boylamamışken ben şuan da dipteyim.kalbimde cam kırıkları ben sağa sola döndükçe kalbimi parçalıyor.derine batıyorlar tek tek.küçücük bir umudum kalmadı artık onunla yaşayacağım geleceğime dair.her nefes alışımda ciğerlerime hava değil sanki zehir doluyor.ailemin haklı çıkmasını istemediğim zamanlarda hep onlar haklı çıkıyor ya işte belki de en çok bundan nefret ediyorum.