Hayallerim,aşkım ve ben

     Geçen hafta paşa paşa evimizde oturmuş ordan burdan konuştuktan sonra hayal kurmuştuk.Efendim şimdi hayal kurmak deyince insanın aklına hayal kurmak gelir.Bizimkisi öyle değil.Bildiğin hikaye yazmak gibi ama yazmadan sadece sözlü.Bu da nasıl oluyor,nereden çıktı denebilir.Normaldir bunu ilk kez duyanda bir şok etkisi yaratması.
      Ortaokul son sınıfta biz Ezgi'yle yeni yeni kanka olma modundayız,o dönemde bir Leonardo Di Caprio ve Matt Damon furyası var.Daha çok Leonardo furyası demek daha doğru.Titanik batmış millet hüngür hüngür ağlamış,millet bebek yüzlü Leonardo ya aşık olmuş,dergiler boy boy posterini vermiş derken Matt Damon durmuş mu ?Durmamış.O da oturup senaryo yazmış kankisi Ben Affleck le bi de üstüne oynamışlar adı da türkçeye Can Dostum diye çevrilmiş millet filme bayılmış ama Matt Damon ve Ben Affleck ikilisinin üzerinde pek durulmamış yani en azından Leo Di Ca kadar değil.Buraya kadar herşey tamam.
       Ezgi ve Yasemin ikilisi(Yasemin Ezgi'nin çocukluk arkadaşıydı)bu konuda ayrıma düşmüşlerdi.Yasemin Leo'cu Ezgi Matt'ci.İkiside birbirine sevdikleri adamı savunur bilmem ne de bilmem ne .Gel zaman git zaman bana da sordular sence hangisidir diye ben de Matt Damon dedim.Adam daha doğal geldiğinden midir yoksa Ezgi'yi çok sevdiğimden midir bilemem adama tutuldum.Bu sefer Ezgi'yle ben Yasemine'e bu konuda karşı olduk.Sevmiyoduk işte adamı zorla değil ya ?Gerçi sevsen ne olur babanın oğlu mu o senin demezler mi adama derler ama işte yaş 14 15 lere gelipte kanın damarlarında fokurdadığında birilerine hayranlık duymaya başlıyosun,film yıldızı ya da şarkıcı ya da bilmem neci sonra da adına da aşk diyosun.Yemezler anam.Yaşadım ordan biliyorum.
     Konuyu fazla dağıttım esas anlatmak istediğim şey bu değildi.Nerde kalmıştık?Hah.Buldum.Ezgi'yle Yasemin bu ikili üzerine oturup hayal kurmaya başlamışlar.Hatta sanırım sadece bu ikili de değil.Arada dünya kadar Holywood yıldızı amca teyze falan da vardı sanırsam.Bi dünya şey işte.Onlar Türkiye ye geliyo bilmem ne oluyo falan da filan derken Ezgi bunu bana da öğretti.Bak böyle böyle bişi var sende katılır mısın?Eyvallah dedim dinlemeye başladım bunları başta.Şimdi hatırlamıyorum nasıl olduklarını ama baya baya senaryo yazmaya başlamıştı hatunlar.Başta pek Holywood takipçisi olmadığım için kimler olduğunu anlamasamda sonra sonra bende alıştım.
     Derken araya yaz tatili girdi,tatile gidildi gelindi,liseye başlandı.Biz Ezgi'yle aynı okuldayız.Mutsuzuz ama en azından birbirimizi geçmişten tanıyoruz bu yüzden bi nebze daha rahatız arka sıramızda Tuğba var ve o da son derece mutsuz bizim gibi derken biz oturduk bu lise de zaman böyle geçmez hadi hayal kuralım demeye başladık Ezgi'yle.Baş kahramanımız Matt Damon,Ben Affleck onların o zamanki sevgilileri Winona Ryder ve Gwyneth Paltrow.Türkiye ye geldiler bizi buldular ünlü olduk yok biz oraya gittik falan filan derken canımız bunlardan da sıkıldı..Dersler başlamış zaten biz lise de yeniyiz,pek korkumuz yok ama yine de yeni diye bakıyolar adama kurduğun hayaller iyice birbirinin aynısı olmuş derken bi gün teneffüste sırada oturmuşuz arkamızda yine Tuğba var Ezgi'nin aklına bi fikir geldi.
     Hadi bişi yapalım ? Şu kapıdan girecek ilk kişinin hayatını inceleyelim onu takip edelim.Haydaaaaaaaaa !!! Nerden esmişti aklına ki şimdi.Sanatçı kişilik aykırı olcak ya illa.Kabul ettik şaşkınlıkla.Önce abuk sabuk bi tip girdi beğenmedik,sonra bi kız girdi onu da beğenmedik sanırım sonra bi kaç kişi daha girdi onlara da kulp bulduk ve en sonunda biri girdi ki sorma .Ta ta taaaa hayatının hatasını Holywood yıldızına benzemekle yapan bir şahsı muhteremdi ki sorma gitsin.Tamam dedik bu olcak.Biz onun hayatını takip ederken,sınıfımızdaki Matt Damon kılıklıyı da göz hapsine almıştık hatta yetmedi mahalle serserisini de aynı zamanda takip ediyorduk derken bize bir oyun daha çıktı.Hadi bunların üzerinden hayal kuralım.Oy birliğiyle kabul edilmişti.Yalnış olmasın ama figüran oyuncularla beraber hiç yoksa 50 kişilik bi kadromuz vardı.Okulda anlaşılmasın diye hepsine ayrı ayrı yabancı isim soyisim bulmuş bunları ezberlemekle kalmamış çoğuna hayat hikayesi uydurmuştuk.O 50 kişilik kadro da tabi ki biz de vardık başrol oyuncuları olarak.O zamanlar sodyum klorür ün simgesi nedir diye yarım dakika düşünen biz x kişinin hikayedeki adı konumu olayını daha saniyesinde sıralamaya başlardık o derece.Derken derken o kadar çok hikayemiz o kadar çok karakterimiz oldu ki yazsak gerçekten kitap olurdu.Onlarla yattık onlarla kalktık kimse yazdıklarımızdan bişi anlamadı anlamadıkları için biz daha mutlu olduk falan derken yaş 26 olmuş biz hala hayali karakterlerle yatıp kalkıyoruz.Mutlu muyuz?Evet.Ömrümüz yettiğince bu yola başvurcak mıyız?Evet.Çünkü bu hikayeler bizim sorunlarımızı çözmemize de yardımcı oldular.Yüzyüze konuşursak birbirimizi kıracağımıza emin olduğumuz şeyleri hikayelerdeki karakterlerin üzerine yükleyip o şekilde anlattık sorunlarımızı ve o şekilde anlaştık,onlarla büyüdük.Psikoloğumuz oldu bi yerde,bi yerde can sıkıntımızı giderdi vs vs.
    Oturun hayal kurun.Ayağı yere bassın ama bi o kadar da bulutların üzerinde uçsun.Tıpkı bizimkiler gibi...