Gerçekten ama gerçekten insanları hiç anlamicam di mi ?Ya ben insan değilim ya da karşımdakiler.Düşünüyorum ve hayatımda mantık çerçevesine oturtamadığım çok fazla şey var.Bunlardan ikisi ilişki başlarken ve bittiğinde girilen tripler.Başlarken ölürsün bitersin de bittiğinde neden kanlı bıçaklı olursun?Napmıştır sana karşındaki ya da ne yapmamıştır da bu suçlamalar olur hep.İsyan modları sensiz ben mutluyum huzurluyum demeler ne ayak?Kimi kandırıyosun arkadaşım sen orda?Yalnız başına mutlu olcaktın da neden birlikteliğini sürdürdün?Ergen misin sen ?Ergenlerin girdiği triplere girmek niye?Daha bir ay öncesine kadar sensiz olmazsam ölürüm derken bir ay sonunda sensiz süper huzurluyumlar nedir?Neyin kafasını yaşıyorsun?Kendi kendini kandırmaya çalışmaktan başka bi halt değil yaptığın.Hoş onda da başarılı değilsin zaten
Biraz saygılı olur insan dimi?Biriyle iyi kötü bi zaman geçiriyosun ve bi bakmışsın işler istediğin gibi gitmemiş ayrılmışsın falan.Sonra bi bakıyosun karşı taraftan süper mutluyum huzurluyum geyikleri.Eee napalım yani mutlu ve huzurluysan.Bu kadar huzurlu olcaktın da neden çektin bi ilişkinin kahrını.İnsanın kanı donuyor ve iş bu noktada insanlıktan tiksiniyorum.Aynen öyle.Tiksiniyorum.İkinci bir insana nasıl güvenirsin Allah bilir?Bu tip şeyler insanı paranoyaklaştırır.Sağlıklı bir hayat yaşatmaz insana.Acaba o da mı yapcak acaba gerçekten mi böyle acaba ayrılsak o da aynılarını mı düşüncek acaba seni seviyorum derken gerçekten seviyorda mı söylüyor yoksa ilişkilerin gidişatı üç beş salak aşk cümlesine dayalı olduğu için mi söylüyor diye düşünür insan.Açıkçası bundan sonrasında ben düşünürüm.Ve her durumda haklı çıkan bi kesim var ya insana en çok o koyuyor biliyormusun:?Bi grup var ve diyor ki zamanında o böyle bir insan uzak dur ve sen saf saf diyorsun ki hayır değil ama zaman geliyor ve haklı çıkıyor o itiraz ettiğin grup.İşte bana en çok koyan da bu zaten.Savunduğum her şeyin yerin dibinde olması şuan.Hayır haksızsınız dediklerimin haklı çıkması.Uğruna bi çok şeyi bi çok insanı hiçe saydıklarımı boşa çıkarması.Yine yaptığı şey ve hep yapacak olduğu şey.Bana inanmaması bana güvenmemesi.ACI.Düşünsene 3 sene bi hiç için mücadele etmişim ve 3 sene boyunca inandığım herşey aslında kocaman birer yalandan ibaretmiş.Aslında hiç acı çekmemiş ve hiç mutsuz değilmiş.Ben çırpınırken boğulmamak için o çoktan karadaymış ve benim boğulmamı izliyormuş.CANIM YANIYOR.Ve ben kalkmış hala daha onu savunuyorum.Niye?Annem bugün bi laf etti ACABA SENİN CANININ YANDIĞI KADAR ONUN Kİ DE YANIYOR MU cevap vermek istiyorum HAYIR Bilseydim huzura yalnızken kavuşacağını çoktan terkederdim onu.Bazen hayatta yaptığımız en büyük gerzeklik bu.Umut ediyoruz.Umudum yok artık.Umutsuz da yaşanır heralde dimi.Aşkta kaybeden kumarda kazanır derler ya hani hadi bakalım çok param olsun istiyorum başka da bişi istemiyorum saygılar
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder